Een jaar later: hoop, teleurstelling en een onzekere weg

Vandaag is het precies een jaar geleden dat Sven en ik vol hoop begonnen aan onze kinderwens. Ter voorbereiding gingen we langs bij de gynaecoloog voor een check-up. Een formaliteit, dachten we. Maar toen kwam het nieuws: ik heb PCOS (Polycysteus-ovariumsyndroom).

Wa is da?! Precies die gedachte schoot ook door ons hoofd. Kort gezegd betekent het dat er meerdere (poly) vochtblaasjes (cysten) in mijn eierstokken zitten, wat mijn eisprong kan verstoren. Maar daarover later meer.

De gynaecoloog stelde ons gerust: we mochten het een half jaar proberen. Als ik na zes maanden nog niet zwanger was, moesten we terugkomen, want de kans op een medische behandeling was groot. Dit nieuws sloeg in als een bom. Een half jaar leek ineens kort en tegelijk eindeloos lang. Twijfel knaagde aan me, en ik besloot een second opinion te vragen bij een andere gynaecoloog. Helaas konden we daar pas maanden later terecht. In de tussentijd begonnen we hoopvol aan onze reis – een reis waarin de zwangerschap uitbleef.

Eind mei konden we eindelijk terecht bij de tweede gynaecoloog. Haar conclusie? Exact dezelfde. Inmiddels waren we al een paar maanden verder en werd het tijd voor de volgende stappen. Mijn bloed werd onderzocht, Sven moest zijn sperma laten testen (want ja, als zijn zwemmertjes niet mee kunnen, heeft het weinig zin om mij te behandelen...), en ik zou starten met pilletjes om mijn eisprong op te wekken.

Toen kwam de volgende tegenslag. Uit mijn bloedonderzoek bleek dat mijn schildklier te snel werkte door een ontsteking. Hierdoor moest onze kinderwens on hold. Zwanger worden met een te snel werkende schildklier brengt namelijk een verhoogd risico op een kindje met een (ernstige) beperking. De grond zakte onder mijn voeten weg. Alsof de medische molen nog niet groot genoeg was, werd onze wens nu voor onbepaalde tijd uitgesteld.

En nu zijn we hier. Eén jaar later. Mijn schildklier is gelukkig sinds november weer stabiel, en vandaag deed ik – voor het eerst in een half jaar – weer een zwangerschapstest. Je raadt het al… negatief. De afspraak was dat ik nu zou beginnen met de pilletjes, maar eerlijk? Ik had echt gehoopt dat mijn eigen lichaam het ook zou kunnen...

Liefs Lisa

X.