Opnieuw een negatieve test

Afgelopen maandag was het twee weken geleden dat mijn eisprong had moeten plaatsvinden. We deden een test, vol spanning en hoop… maar opnieuw verscheen er maar één streepje. Negatief.

Na de tranen, praten en een tijdje voor ons uit staren, probeerden we de dag verder te zetten. Gewoon werken - gewoon doorgaan. Sven richting het werk en ik een huisbezoek, telefoontjes en een overleg. Maar zoals je je kan voorstellen, stond ons hoofd er niet naar.

Mijn menstruatie bleef uit, dus ik bleef vasthouden aan een sprankeltje hoop. Misschien was het gewoon nog te vroeg? Misschien zou de test woensdag wél positief zijn? Dinsdag voelde ik me gevangen tussen hoop en realiteit. Ik had lichte buikpijn, maar probeerde er niet te veel bij stil te staan.

Woensdagochtend deed ik opnieuw een test: weer negatief. Later die dag kreeg ik mijn menstruatie. Ondanks dat ik het ergens al aanvoelde, kwam het toch weer als een klap.

Toen ik mezelf eenmaal bij elkaar had geraapt belde ik, zoals afgesproken, met de fertiliteitsconsulenten. Vrijdag zou ik starten met Clomid, medicatie om een eisprong op te wekken. Dinsdag moet ik ermee stoppen en vrijdag ga ik opnieuw op controle. Ze benadrukte dat we woensdag en donderdag zeker gemeenschap moesten hebben. Alsof we niet weten dat dat ervoor nodig is...

En zo zitten we volgende week weer in dezelfde cyclus. Twee weken wachten, hopen, twijfelen… Soms voelt het als een eindeloze lus waarin je telkens opnieuw moet schakelen tussen hoop en teleurstelling. Ondertussen gaat het gewone leven gewoon door – werken, afspraakjes met vriendinnen en familie, sporten, etc. Soms weet ik niet meer hoe ik al deze ballen in de lucht moet houden. Maar is er een andere optie?

Liefs Lisa

X.